Skrajne emocje są najlepszą pożywką dla niespełnionych artystów. I tak skrajne zauroczenie, radość, wstyd, tęsknota czy smutek stanowią dla mnie motor napędowy, zwany potocznie inspiracją. Nie lubimy samotności, ale lubimy o niej pisać, choć jest tak banalna i grafomańska. 

Samotność​

wspinaczka na szczyt poezji to
zapisane frazesami notesy
wiekopomna rozterka Hamleta
trzask i prask



(by poczuć się poetą co poezję zna
i rwie włosy z głowy czymś więcej niż tylko
dobrymi chęciami)



cliché
piszczącego czajnika
na dawno wystygłą yerba mate
ohydną dawkę egzotyki



(by poczuć się boso z kamerą wśród zwierząt
i czarnych jak smoła pań o nagich biustach
z figowym liściem)



złorzeczenie
wierze nadziei miłości
by nie narazić się na śmieszność
którą i tak zapłaczemy się
samotnie do snu

telegramy umarły śmiercią naturalną
zdeptane bezpłodnym żelastwem
- cisza w pokoju gościnnym
staje się nie do zniesienia





w tłumie
niepożegnanych pasażerów
hrabia Rochester się kłania
- szyje enigmą szorstką pościel
w sam raz na kolejną długą zimę



​

jedyne co możemy teraz zrobić
to zapieścić się na śmierć

modlitwy roztrzaskują się na podłodze
satynowe pościele goszczą pustkę
zasypana pocałunkami szyba
nie przepuszcza światła

przepijam moralność
niepełnomyślnych słów
uwięzionych w gardle

w tym co niewypowiedziane
czai się
smukłość rzęs
zgrabność słów
zmysłowość ust



i tu zrozumienie
spotyka się z próbą gwałtu
na samotnych marzeniach
którym za późno na spełnienie

​

szorstkość twojej brody
wbija się w moją głowę
udawanie przychodzi łatwiej
gdy wypity alkohol zabrania prowadzić

smutek mnie zjada co się już tydzień skradał
chciałabym by podszedł bliżej zamarznął mnie całą
adres zmieniłam w konfiguracji nie zapisałam
biedak dojść nie może tylko się skrada i skrada



samotność moja się zagubiła choć siedziała na ramieniu
też adresy pomyliła i szuka w rozterce dymu z komina
ale zimno mnie przeszywa i dobrze mi tak przecież
smutek pierwszy niech przyjdzie samotność niech dobije

​

muszę kupić nowy laptop by ustawić swoje życie
wypalam się tysiącem papierosów poprawiam statystyki
czekam na odwilż już dwudziesty trzeci dzień
gdy nadejdzie obejmę się sobą i uśmiechnę przez łzy